|
بردند و خود کشی کردنددش آری واژه صحیح این است . ناله مادر را ببین . با شرفت کنار ... 
حکایتی عجب است این! ندیده‌ای که چه‌سان
به تیغ کینه فکندند ِمان به کوی و گذر؟
چراغ ِ علم ندیدی به هر کجا کُشتند
زدند آتش هر جا به نامه و دفتر؟ زمین ز خون ِ رفیقان ِ من خضاب گرفت
چنین به سردی در سرخی ِ شفق منگر!
یکی به دفتر ِ مشرق ببین پدر، که نبشت
به هر صحیفه سرودی ز فتح ِ تازه‌بشر! بدان زمان که به گیلان به خاک و خون غلتند
به پای‌ْمردی، یاران ِ من به زندان در،
مرا تو درس ِ فرومایه بودن آموزی
که توبه‌نامه نویسم به کام ِ دشمن بر؟
نجات ِ تن را زنجیر ِ روح ِ خویش کنم
ز راستی بنشانم فریب را برتر؟
ز صبح ِ تابان برتابم ــ ای دریغا ــ روی
به شام تیره‌ی رودرسفر سپارم سر؟
قبای دیبه به مسکوک ِ قلب بفروشم
شرف سرانه دهم وان‌گهی خرم جُل ِ خر؟ مرا به پند ِ فرومایه جان ِ خود مگزای که تفته نایدم آهن بدین حقیر آذر:
تو راه ِ راحت ِ جان گیر و من مقام ِ مصاف تو جای امن و امان گیر و من طریق ِ خطر برچسب‌ها: با شرفت کنار ... |
