یاری اندر کس نمی بینم یاران را چه شد

چهارشنبه، اسفند ۱۴، ۱۳۸۷

ببین تمام شد

حدودا چند سالی میشود که در حیطه وب لاگ نویسی فعالیت داشته ام از سال 80 شروع کردم به نوشتن از شعر شاعری تا شعار و تلفظ کلمه مضحک آزادی و آزادی خواهی خلاصه در این هشت سال تجربه های فراوانی کسب کردم ، غم های زیادی هم دیدم ، سختی هایی هم به دوش کشیدم ، مطالبی نوشتم که به مزاج بعضی از دوستان خوش نیامد دوستانی که خود ادعای آزادی خواهی میکنند و دریغ در این بین جمهوری اسلامی هم ما را بی نصیب نگذاشت به دیدار و گفتار و دست و پنجه نرم کردن به همه عزیزان و حضرات نایل آمدیم (( در این هشت سال دیکته کامل بعضی از کلمات را درک نکردم به مانند همین نایل و باتوم و...))
اما چیزهایی آموختیم که مو به تن همه ما سیخ میکند .

در این بیین پر درد ترین چیزهایی که در زندگی ام برای دوستان اطرافیانم رخ داد :

کوچیدن نا به هنگام اکبر محمدی که هنوز هم وقتی به یاد آن روز می افتم دانه های بلور از چشمانم بر شیار های گونه ام می غلتد .
رفتن احمد به غربت ( PAAATANSIYEL )
کوچ اجباری قمار عاشقانه ( دود کردن سیگار هیامان و قدم زدن هایمان در راه خانه)

کشته شدن ولی الله فیض مهدوی، زهرا بنی یعقوب و ابراهیم لطف اللهی و....قلبمان را آزار داد و افکارمان را پریشان، اما آنها هم به جبر زمان بر خوردند و از یاد همه ما رفتند(( خیلی راحت تر از راحت ))
بگذریم ...

در این مدت از رفیقان خود ناخواسته بسی رنجیده ام و آنها نیز از من ، گذشت و گذشت تا به اینجا رسیدیم که امروز من یک انسان رنجور وا مانده و نیمه جان هستم و شاید بی جان .

میخواهم به وسعت همین آسمان بغض کرده ی بالای سر ناله و گلایه کنم اما سودی ندارد دوستان و هم پیمانانم هر کدام به سراق زندگی خود رفتند و گوشه ای از این دنیا را فتح کردند و فاتح آزادی شدند . و من در این دیاری که صد یوسف دل به کلافی بفروشند و خریداری نیست ماندم و میمانم تا یکی باشد تا از ایام قدیم یاد کند .

این چرخ دوار ادامه دارد مردم رای میدهند من و تو میگویم ای ... رای نده و آنها باز هم رای میدهند تا زندگی به لحظه مرگ رسد و آنگاه با کاسه چه کنم چه کنم به دنبال دو متر زمین خاکی میگردند تا تن خود را به خاک بدهند تا همه چیز تمام شود یا شروع .

خلاصه زبان تلخ اعتراضم را میبندم و در اعتراض به همه نا ملایمات چه از جانب حکومت و چه از جانب عزیزانم این وبلاگ را میبندم . میدانید که بستن یک وب لاگ چقدر تلخ است اما این تلخی را پذیرا شدم تا تلنگری به همه عزیزام زده باشم دوستانی که از راه و آرمان هایمان دور گشته اند (( شاید من اشتباه میکنم که بطور قطع همین است )) ، دوستانی که عزیز تر از جان خود میدانم برایتان آرزوی سلامتی و بهروزی میکنم . برایم دعا کنید با هر خدایی که میشناسید .

آز ياشا ، آزاد ياشا ، انسان ياشا

دانشجویان را دریابیم

برچسب‌ها: آخر قصه من

posted by زندانی سياسی آزاد بايد گردد @ ۴:۳۹ بعدازظهر 2 comments

پنجشنبه، بهمن ۲۴، ۱۳۸۷

احمد - احمد - احمد - احمد - احمد -

مادر – حرف اول زندگی حتی قبل از آب یاد میگیریش . میخواهی تند تند بگویی مادر نمیتوانی مادر به تو میخندد از تلفظ ناقص تو به وجد میآید با آن تمام وجودی که میدانیم هیچ گاه نخواهیم دانست چه بوده میگوید جان .

جان مگیری
بزرگ میشوی
و به راه می افتی از خانه بیرون میبردت به خانه باز میگرداند تو را در حریم امن خود تو را پرورش میدهد و تو میشوی آن چیزی که هستی برادر عزیزم احمد اشک های پاکت را که برای روحی پاک تر از تمام پاکی ها بدرقه راه مادری عزیز میکنی میبینیم .
برادر با تو هم دردم هم دردم هم دردم به خدا که هم دردم
من هم چهره ی مادرم را ندیدم و او را به خاک سپردم برادر به خدا با تو هم دردم با تو هم دردم با تویی که با پنجه هایت خاک را می شکافد و به پس دادن مادر عزیزت مجبور میکند اما این خاک بی روح به تو پوز خند میزند.

برادر به خدا با تو هم دردم میدانم چه درد عزیمی را با خود به همراه داری که حتی اگر سالها بگذرد باز هم با تو خواهد بود. در زمان کار، در زمان دویدن ،در زمانی که به زیر دوش حمام خانه اجاره ات هستی همان خانه که با دستهای کارگری اجاره کردی ، در زمان خندیدن به فرزندت در زمان تمام هیچ ها تو این درد را پشت یک بغض عزیم به همراه داری برادر به تو نمیگویم استوار باش نمیگویم محکم باش چرا که تو استواری و استقامت را در زیر دست شکنجه گر ها نشان دادی . براد گریه کن بگذار ابر چشمت ببارد بگذار سیل شود و خاک را گل کند که به خدا با تو هم دردم . به خدا مادر من هم بود اگر چه حتی یک بار ندیدمش ولی همان یک باری که صدای گرمش را شنیدم به خدا مادر من هم شد احمد گریه کن که امشب من هم گریه دارم .

هیچی ندارم تقدیمت کنم جز این تیکه آهنگ شهریار

برچسب‌ها: احمد سراجی

posted by زندانی سياسی آزاد بايد گردد @ ۷:۴۶ بعدازظهر 2 comments

پنجشنبه، آبان ۳۰، ۱۳۸۷

خدا خدای شما بود دیر فهمیدیم

وطن پرنده پر در خون

فردا بوی خون خانه اهورایی ها را پر میکند . خاطرات اولین روز خبر را به یاد داریم
که هر کس که شنید بهت زده ماند و گریست گریست و گریست . فردا سالروز خون است خون و عشق . تا کنون عاشقانی را دیده اید که در کنار یکدیگر به خواب ابدی بروند ؟ در فیلم ها زیاد دیده ایم اما در این بازار واقعیت تنها کسانی را که من به شخصه دیده ام داریوش و پروانه بودند .

فردا جمعه ماتم زده ایست . جمعه ای که همه آن اهورائیان در پرچم خون آلود ایران به خاک میروند تا ...

تمام راه خطا بود دیر فهمیدم

خلاف مقصد ما بود دیر فهمیدیم

و صبح شادی ما مردمان خوش باور

شبیه شام بلا بود دیر فهمیدیم

و هر چه رنج کشیدیم و خون دل خوردیم

بدون اجر و بها بود دیر فهمیدیم

هزار بار گفته و باز نیز میگویم

خدا خدای شما بود دیر فهمیدیم

تقدیم به تمامی قربانیان قتل های زنجیره ای

و فرزندان داریوش و پروانه

+ پی نوشت جمعه اول آذر
+ پی نوشت وطن

برچسب‌ها: عاشقان وطن

posted by زندانی سياسی آزاد بايد گردد @ ۵:۲۶ بعدازظهر 1 comments

پنجشنبه، آبان ۰۹، ۱۳۸۷

درد بی دردی علاجش آتش است

گاهی چنان اتفاق میافتد که نمیتوان چیزی گفت
جملات کلیشه ای را می گزارم کنار .

زمانی که پدر و مادرم از این دنیا رفتند هر خبر را به گونه شنیدم و دیدم .

غم آخرت باشد
ما را در غم خود شریک بدان

حالا چند سال گذشته است . برادر مهربانم بهزاد عزیزم آن غم ، غم آخر من نبود و تمام آنهایی که میخواستند در غم من شریک باشند، شریک نشدند و تنها من ماندم تنهایی .

بهزاد عزیزم هیچ جمله ای را در خور ندارم که تو را آرام کند . حتی هیچ کار هم نمی توانم انجام دهم تا مر حمی به روی قلب زخم خورده ات باشد . برادر مهربانم استوار باش میدانم از هم دور هستیم اما یاد هایمان گره خورده است .مرد استوار دوستت داریم

مرد را اگر دردری باشد خوش است
درد بی دردی علاجش آتش است

posted by زندانی سياسی آزاد بايد گردد @ ۸:۱۵ بعدازظهر 1 comments

دل نوشته

باقي را آزاد کنيد

قاصدك ! هان ، چه خبر آوردي ؟
از كجا وز كه خبر آوردي ؟
قاصدك
در دل من همه كورند و كرند
دست بردار ازين در وطن خويش غريب

کمپین آزادی برای سعید حبیبی و دانشجویان در بند

کمپین آزادی برای مهندس طبرزدی

کمپین آزادی برای عمادالدین باقی

کمیته تلاش برای رهایی مازیار سمیعی

کمپین آزادی برای نسیم سلطان بیگی

کمپین آزادی برای محمود صالحی

کمپین آزادی برای دانشجویان پلی تکنیک

دانشجویان دستگیر شده ی چمران اهواز را آزاد کنید